Głównym celem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących oraz kształtowanie nowych. Wykorzystuje się przy tym warunki i procesy naturalne, ukształtowane w przeszłości jak i współczesne procesy rozwoju zjawisk przyrodniczych, opierając się na  doświadczeniach wielu pokoleń leśników.
W hodowli lasu można przyjąć zasadę, że każdy las w każdym miejscu i czasie pełni jednocześnie różne funkcje w sposób naturalny. Niektóre z tych funkcji są wzmagane metodami gospodarki leśnej. Do podstawowych funkcji jakie las powinien spełniać zaliczyć można:
•    funkcje biotyczne czyli środowiskotwórcze, ekologiczne lub społeczne tzn. klimatyczne, uzdrowiskowe, rekreacyjne, turystyczne, retencji, oczyszczania i dystrybucji wody
•    funkcje ochronne – które chronią leśne i nieleśne zasoby przyrody i krajobrazu przed degradacją. Wyróżnić można między innymi funkcje ochrony różnorodności biologicznej i bogactwa genetycznego, ochrony naturalnych warunków życia człowieka, ochrony krajobrazu naturalnego, ochrony wody przed zanieczyszczeniem, gleby przed erozją
•    funkcje gospodarcze – produkcji biomasy, akumulacji energii w tym produkcja drewna, użytków ubocznych tj. grzyby, zwierzyna, owoce runa leśnego, zioła, choinki.

Do głównych działów jakimi zajmuje się hodowla lasu zalicza się:
- nasiennictwo leśne,
- szkółkarstwo leśne,
- wymagania siedliskowe ważniejszych gatunków drzew i krzewów leśnych,
- odnowienie lasu,
- melioracje leśne,
- zalesienia, zadrzewienia,
- pielęgnowanie lasu,
- typologia leśna i rejonizacja nasienna,
- zagospodarowanie lasu,
- hodowla szczegółowa drzew i krzewów leśnych,
- zasady projektowania i wykonywania leśnych prac hodowlanych w różnych warunkach siedliskowych.

Hodowla lasu obejmuje zatem zbiór i przechowywanie nasion , produkcję sadzonek  w szkółkach, zakładanie , pielęgnację  upraw oraz pielęgnowanie drzewostanów.
Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.

 Produkcja sadzonek na szkółce leśnej ( fot. C. Augustyniak )

W Nadleśnictwie Dębno odnowienia obejmują rocznie ok. 213 ha. Bierzemy także udział w programie zwiększania lesistości kraju poprzez pomoc w sporządzaniu planów zalesieniowych dla prywatnych właścicieli gruntów rolnych.
Odnowienia możemy podzielić na odnowienia sztuczne, czyli sadzenie sadzonek lub wysiewanie nasion przez człowieka, oraz odnowienia naturalne, czyli zjawisko samoistnego powstania młodego pokolenia drzew pod okapem drzewostanu lub w jego sąsiedztwie. Odnowienia naturalne w lasach zagospodarowanych nie przebiegają zazwyczaj żywiołowo, lecz są kierowane przez człowieka. Prace polegają na spulchnieniu gleby pod okapem drzewostanu w roku, w którym spodziewany jest duży urodzaj nasion, oraz rozluźnieniu drzew, tak by do dna lasu dochodziła odpowiednia ilość światła.

Podsadzenia produkcyjne ( fot. C. Augustyniak )

Uprawa odnowiona sztucznie ( fot. C.Augustyniak )

Corocznie Nadleśnictwo Dębno pielęgnuje ok. 480 ha upraw leśnych. Polega to na wykaszaniu chwastów wśród drzewek. Równocześnie wykonuje się cięcia pielęgnacyjne, które w zależności od wieku drzewostanu mają inny charakter i noszą inną nazwę: czyszczeń wczesnych w okresie uprawy, czyszczeń późnych w okresie młodnika, trzebieży wczesnych w okresie dojrzewania drzewostanu oraz trzebieży późnych w okresie dojrzałości drzewostanu.
Czyszczenia wczesne wykonujemy corocznie na obszarze ok. 250 ha, czyszczenia późne – na 150 ha, trzebieże wczesne – na 290 ha, a trzebieże późne – na ok. 1085 ha.